سلام و درود بر شما همراه گرامی سایت راسخون.
رفتارهای فرزندتان را شرح دادید که اطلاع از انها بسیار برایتان ناراحت کننده بود. عدم تلاش او در تحصیل و اشتغال نیز از دیگر دغدغه های شماست و دوست دارید او را تغییر دهید.
مادر ارجمند، دل نگرانی شما برای فرزندتان کاملا طبیعی و قابل درک‌ است. اما مسئله این است که او اکنون یک‌ فرد بالغ است و قرار نیست شما او را تغییر دهید و تا زمانی که خود فرد از رفتارش خسته نشود و اقدام به اصلاح رفتار نکند، تلاش شما چندان سودی نخواهد داشت. البته چند نکته در این راستا مطرح میشود که میتواند برایتان سودبخش باشد.
- توجه بیش از حد به مسائل جنسی، ناشی از نیاز ایشان و البته عدم خود مهارگری اوست و اگر در واقعیت دنبال نشود، نیازی به توبیخ نیست.
- عدم تلاش برای قبولی در کنکور نیز نشان‌ از بی انگیزگی او برای تحصیل است و اجبار شما نیز فقط وقت شما را میگیرد.
- دروغگویی هم از کنترل زیاد و پرسش و پاسخ های بسیار والدین و اطرافیان‌ ناشی میشود. لازم به دکر است که این‌ نکات به معنی رها کردن فرزندتان تان نیست بلکه مجموع نکات فوق نشان میدهد که نوع فرزند پروری و تربیت او یا بسیار سخت گیرانه بوده یا بیش از حد سهل گیرانه. یا مشکل خاصی در شخصیت او وجود دارد که زمینه ساز این عوامل شده. البته اکنون جای قضاوت و حتی امکان ان نیست و برای تشخیص دلیل اصلی مشکلات فوق نیاز به مصاحبه عمیق داریم و لذا توصیه میکنم فرزندتان را با ترفندی برای دریافت مشاوره سوق دهید و خودتان نیز از مشاوره حضوری بهره مند گردید. در این میان راهکار اصلی کمک کننده برای شما این است که ضمن هماهنگی با همسرتان و دیگر اعضای خانواده، در عین نظارت بر او، از حمایت بیش از حد بکاهید و به او مسئولیت دهید. مثلا میزان بهره مندی از پول تو جیبی، ساعات ورود و خروج به منزل و وظایفی که در منزل باید عهده دار شود را، یک بار برایش مشخص نموده و مثل قانون عمومی پایبند به اجرای ان باشید و از پذیرفتن هر گونه بهانه هم صرف نظر کنید. دلسوزی بیش از حد بر او نداشته و او را در انجام وظایفش همراهی نکنید و صبور باشید تا بداند شما همیشه و همه وقت در کنار او نخواهید بود.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.