با سلام و تشکر از شما برای مراجعه به بخش مشاوره راسخون

با در نظر گرفتن حساسیت وضعیت فرزند شما و پیشینه ورود اخیر او به مهد کودک و نگرانی‌هایی که نسبت به رفتارهای جدیدش دارید، در ادامه راهکارهای کاربردی برای مسأله شما ارائه می‌دهم.

۱. تحلیل وضعیت

* ارتباط با ورود به مهدکودک: تغییر محیط، افزایش تعامل با غریبه‌ها (مربی و کودکان دیگر) و جدا شدن از والدین معمولا باعث بروز اضطراب جدایی در این سن می‌شود.

* گریه هنگام تعویض لباس و پوشک: اغلب با نشانه‌هایی از اضطراب یا حس ناامنی مرتبط است. گاهی نشانه احساس کنترل از دست رفته کودک نسبت به بدن خویش است.

* وابستگی بیشتر: واکنش معمول برای جبران حس ناامنی و نیاز به اطمینان خاطر بیشتر پس از تغییر مهم در برنامه روزانه کودک است.

* تشخیص دیجیتال: باید برنامه‌های مهد و ارتباطات مربیان با درمان کودک در کاردرمانی و گفتاردرمانی هماهنگ باشد.

۲. راهکارهای کاربردی و تخصصی

الف) در خانه:

* ایجاد حس امنیت و پیش‌بینی‌پذیری: روتین‌سازی فعالیت‌ها و تعویض لباس یا پوشک در زمان‌های ثابت و با یک بازی یا آهنگ مورد علاقه می‌تواند کمک‌کننده باشد.

* جذب مشارکت فعال: اجازه دهید کودک خودش لباس را انتخاب کند یا در باز و بسته کردن چسب پوشک همکاری کند (در حد توانش). حس کنترل را به او بازگردانید.

* توضیح و آماده‌سازی: قبل و حین تعویض لباس یا پوشک با زبان آرام و توصیفی با او صحبت کنید. مثلا بگویید: «الان می‌خوام شلوارت رو عوض کنم، بعد لباس قشنگتو می‌پوشی.»

* تقویت مثبت: اگر حتی کوچک‌ترین همکاری نشان داد، او را به شکل کلامی و رفتاری تشویق کنید. مثلا بگویید: «آفرین که با من همکاری کردی!»

* حضور فیزیکی و کلامی: وقتی می‌خواهید به سرویس بهداشتی بروید و کودک ناراحت می‌شود، خیلی ساده به او بگویید که فقط برای مدت کوتاهی می‌روید و حتماً برمی‌گردید. مثلا بگویید: «من الان می‌رم دستشویی، خیلی زود برمی‌گردم پیشت.»
همچنین می‌توانید یک عروسک یا اسباب‌بازی به او بدهید و بگویید: «این عروسکت رو نگه دار تا من برگردم، بعد که برگشتم با هم بازی می‌کنیم.»
این کار باعث می‌شود کودک احساس امنیت کند و بداند شما او را تنها نمی‌گذارید و خیلی زود برخواهید گشت.

ب) درباره مهدکودک:
* گفتگو با مربی: از مربی بپرسید که در مهد چگونه رفتار می‌کند. آیا نشانه‌هایی از ناراحتی شدید، یا حمایت‌طلبی بیش از حد نشان می‌دهد؟

* ارتباط با درمانگر: درمانگر گفتار یا کاردرمانی را در جریان این فرضیه بگذارید تا ببینید نیازی به تغییر یا حمایت ویژه‌تر هست یا خیر.

* تدریجی کردن فرآیند جدایی (اگر ممکن باشد): اگر امکان دارد زمان حضور کودک در مهد را برای چند هفته به تدریج افزایش دهید یا مدت جدایی از والدین را آرام‌آرام بیشتر کنید.

* ارسال شیء مورد علاقه: یک عروسک یا پتوی کوچک از خانه که بوی آشنا داشته باشد، با کودک بفرستید تا در مهد حس امنیت برایش داشته باشد.

ج) اگر نشانه‌ها ادامه داشت:
* ارزیابی مجدد: اگر تا یک ماه آینده علائم بهبود نیافت، اضطراب‌ها تشدید شد یا عملکرد درمانی کودک اُفت پیدا کرد، مجددا با روانشناس کودک یا درمانگرش مشورت دقیق‌تری داشته باشید.

نکاتی برای والدین

* این رفتار اغلب موقتی است و با صبر، مهربانی و ثبات در برخورد شما، بهبود خواهد یافت.

* برچسب "بدرفتاری" یا "لوس بودن" به کودک نزنید؛ حالت او طبیعی و واکنشی به تغییرات بزرگ است.

* مراقب ارتباط مثبت والد-کودک باشید؛ آرامش و حضور شما برایش سرمایه روانی مهمی است.

جمع‌بندی:

کودک شما به احتمال زیاد دچار اضطراب جدایی و واکنش به تغییر محیط (مهدکودک) شده است؛ این حالات در سن او شایع است و قابل مدیریت می‌باشد. 

روتین سازی، حضور مستمر، تشویق مثبت، همکاری خانه و مهدکودک، و هماهنگی با درمانگران کلید کاهش رفتارهای وابسته و گریه‌های ناگهانی کودکتان است.