باسلام. حتی اگر فردی امکان کنترل کامل و لحظه به لحظه ی همسر خود را در تمام لحظات روز و موقعیت های مختلف داشته باشد، بازهم هیچ تضمینی نیست که به خاطر شکاکی های افراطی، رابطه ی خود را با او خراب نکند. در واقع مشکل اصلی، به افکار مبتنی بر شک های افراطی و واکنش ما به این افکار مربوط است. قبل از هرچیز شما باید یکبار به طور دقیق و جامع، افکار زیربنایی این شک ها را شناسایی و موشکافی کنید. دقیقاً با در نظر گرفتن همه ی جوانب، ببینید که این شک ها براساس چه شواهدی استوار شده اند؟ آیا این شواهد، واقعاً منطقی و قانع کننده هستند؟ اگر اینطور باشد واکنش عاقلانه پرهیز از ازدواج است. چون مسائلی که پیش از ازدواج اصلاً به چشم نمی آیند و یا گمان می شود که به راحتی می توان از کنار آن ها عبور کرد، بعد از ازدواج به مسائل پیچیده و لاینحلی تبدیل می شوند. درست مانند یک گلوه ی کوچک برف که وقتی نزدیک به قله ی کوه است، اصلاً به چشم نمی آید ولی اگر به سمت دامنه سرازیر شود به تدریج، بزرگ و بزرگ تر می شود. اگر فرد مورد نظر شما رفتار یا عادتی دارد که برای شما خوشایند نیست یا ذهن شما را آزار می دهد، مطمئن باشید که اگر این مسائل، قبل از ازدواج حل نشود، بعد از ازدواج احتمالاً به مسائل لاینحلی تبدیل خواهند شد. بنابراین لازم است که یک بار برای همیشه شک های خود را ریشه یابی کنید و همه ی جوانب واقع بینانه و منطقی حمایت کننده از آن ها را بررسی کنید. اگر پس از این بررسی جامع، به این نتیجه رسیدید که منطق و واقعیت، از شک های شما حمایت نمی کنند و فرد مورد نظر شما واقعاً شایستگی اعتماد کردن را دارد، دیگر به ذهنتان اجازه ندهید که این شک ها را بپذیرد. البته افکار مبتنی بر شک های بی مورد هم مثل هر فکر مزاحم دیگری به ذهن ما وارد می شوند و ما کنترلی به ورود آن ها به ذهنمان نداریم، ولی در عین حال، مجبور نیستیم روی آن ها تمرکز کنیم یا واقعیت آن ها را بپذیریم. به طور کلی در مواجهه با افکار مزاحم، بهترین واکنش این است که وجود این افکار را به عنوان پدیده هایی طبیعی در ذهنمان بپذیریم ولی به خودمان گوشزد کنیم که این افکار، لزوماً مبتنی بر واقعیت و منطق نیستند و علت وجود آن ها در ذهنمان واقعی بودن یا منطقی بودن آن ها نیست.