باسلام. این حالت شما نگران کننده نیست زیرا اختلال افسردگی، انرژی روانی و جسمانی زیادی را از فرد مبتلا می گیرد و به عبارتی روان و جسم فرد را فرسوده می کند اما اثرات آن دائمی نیست و پس از بهبود، به تدریج از این حالت، کاسته می شود. بنابراین نباید انتظار خیلی بالایی از خودتان داشته باشید و انتظار داشته باشید که بلافاصله پس از بهبودی، شرایط قبل را پیدا کنید. چون همین انتظار غیرواقع بینانه ممکن است باعث احساس ناکامی شما و در نتیجه تاخیر در روند بازگشت شما به شرایط عادی شود. شما الان مانند فوتبالیستی هستید که پس از گذراندن یک دوره ی مصدومیت شدید، الان دوباره به میادین بازگشته است.به احتمال زیاد، شما هم زیاد دیده یا شنیده اید که حتی بازیکنان معروف فوتبال، پس از بهبودی از مصدومیت های شدید، تا چندماه عملکرد سابق خود را ندارند هرچند که کاملاً سالم هستند. مسئله ی شما هم دقیقاً به همین گونه است؛ شما الان سالم هستید ولی مدتی زمان لازم است تا بتوانید به سطح عملکرد و انرژی بهینه ی خودتان دست یابید. با این حال، کارکردن روی افکار، و ملتزم شدن به انجام یکسری تکالیف رفتاری که بتواند سطح برانگیختگی هیجانات مثبت و حالات فیزیولوژیک مرتبط با آن ها را در شما بالا ببرد می تواند مفید باشد. بدین منظور، راهکارهای بسیار مختلفی وجود دارد اما برای دستیابی به تاثیری بلندمدت و پایدار، بهتر است که طبق یک سیر منظم به انجام آن ها بپردازید، بدین منظور اگر امکان مراجعه ی حضوری به یک روانشناس بالینی را داشته باشید که خیلی بهتر است اما اگر امکان پیگیری یک مشاوره ی حضوری را ندارید، مطالعه ی دقیق و گام به گام دو کتاب بسیار مفید را به شما توصیه می کنم: "احساس بهتر، بهتر شدن، بهتر ماندن" تالیف دکتر آلبرت الیس. "زندگی شادمانه" تالیف دکتر آلبرت الیس".