سلام دو مسئله مطرح شد کسی که مهارت های ارتباطی را می داند هم می تواند رابطه برقرار کند مثلاً دوست پیدا کند و هم می تواند رابطه را به شکل صحیح ادامه دهد (نیازهای خود و طرف مقابل را درک و رفع کند، به موقع به خواسته های اشتباه نه بگوید و...). اگر شما در سن نوجوانی بودید حتی غیرحضوری هم میشد راهکارهای زیادی را ارائه داد، اما این مسئله که شما دراین سن این مهارت ها را ندارید نشان می دهد که موضوع نداشتن مهارت نیست بلکه برخی افکار و یا تجارب وجود دارد که شما را از ارتباط عمیق باز میدارد. پیشنهاد می کنم بجای رفع علائم، مسئله خود را جدی و حضوری با یک روانشناس یا مشاور مطرح بفرمائید فرزندشما؛ الآن در زمان نوجوانی است، دچار بلوغ زودرس نیست بلکه علائم نوجوانی باید الآن ظهور کند. ارتباط کنونی شما با فرزندتان در این سن فوق العاده حساس است و حتی گاه بر زندگی آینده فرزندان تأثیرات جدی می گذارد. چند پیشنهاد: اطلاعات خود را درباره ویژگی های نوجوانی و نیز پسران نوجوان افزایش دهید (حتماً چند کتاب بخوانید) بعد از افزایش اطلاعات و با آگاهی کامل، سعی کنید رابطه مثبتی را با فرزندتان شکل دهید. مثلاً هفته ای یکبار با هم وقت بگذرانید (کمیت مهم نیست، بلکه کیفیت اهمیت دارد، حتی یکساعت پیاده روی می تواند تأثیر مثبت خود را بگذارد)، در زمان ارتباط از او مرتباً خرده گیری و ایراد نگیرید، اگر هم نیاز به رفع اشکال هست بهتر است در موقعیت دیگر (وقتی با هم تنها هستید، و وقتی در موقعیتی نیست که کار اشتباه انجام میدهد) اطلاعات خود را در قالب پیشنهاد با او مطرح کنید یا برای او کتابی در زمینه مورد نظر (مثلاً آداب معاشرت) بخرید و به او هدیه بدهید در رفتار خود با او؛ مثل یک وزیر با او برخورد کنید، اگر بداند شما شآن او را حفظ می کنید، علاوه بر بهبود روابط، او نیز احترام و منزلت شما را رعایت می کند، همین طور راه و رسم پدر خوب بودن را یاد میگیرد پیشنهادات در این زمینه زیاد است، اما شما باید ببینید ارتباط با فرزندتان چقدر برای شما ارزش دارد؟ اگر حتی همین چند پیشنهاد ساده را انجام دهید، به آنچه ایده آل است دست می یابید برای شما موفقیت و آرامش را آرزو می کنم