تربیت عبارت است از «آگاهی دادن». هدف این است که به فراگیر این امکان را بدهیم که نسبت به استعدادها دقیق، باهوش یا هوشیار شود.

امروزه دائم به وسیله آگهی‌هایی که ما را هدایت می‌کند تا غیر از آن باشیم که هستیم، بمباران می شویم. کلیسا، مدرسه، خانواده، شغل، صنعت، دولت و سایر نیروهای سازمانی، بر افراد سلطه جویی می‌کنند.

اولین چیزی که اکثر اگزیستانسیالیست‌ها می‌خواهند، تغییر در نگرش ما نسبت به تعلیم و تربیت است.

صفات انسانی در یک برنامه درسی اگزیستانسیالیستی مهم به نظر می رسد، چون با جنبه‌های اساسی زندگی انسان مثل ارتباط میان مردم، جنبه‌های غم انگیز و شادی بخش زندگی.

اگزیستانسیالیست‌ها معتقدند که غالب فلسفه‌های گذشته از مردم خواسته اند تا عمیقا پیرامون امور انتزاعی، که ارتباط چندانی با زندگی ندارد، فکر کنند.

به گمان اگزیستانسیالیست‌ها تعلیم و تربیت باید درک نگرانی را پرورش دهد.

هایدگر به منظور دستیابی به وجود پدیده ها تحلیل خود را بر وجود حضوری متمرکز کرد. این واژه معادل دقیق انگلیسی و فارسی ندارد.

دیدگاه سارتر، حداقل در مقایسه با ایده آلیسم و رآلیسم، بسیار دشوار و در مقایسه با پراگماتیسم بسیار منفی باف است.

در علوم رفتاری آنچه را هوسرل تز «دیدگاه طبیعی» نامید، یعنی این نکته که برداشت شخص متفکر کاملا با محیط یا رفتار آشکار مأنوس است، بحث می شود.

اگر چه تفاوت‌هایی بین اگزیستانسیالیسم و پدیدارشناسی وجود دارد، ولی این دو نقاط مشترک بسیاری دارند.