همان‌گونه که متذکر شدیم، برخی از صاحبان نظر، ضمن بررسی وثاقت راوی خاصی، به این قاعده استناد کرده و آن را دلیلی بر توثیق قلمداد کرده‌اند. این دسته، شرط خاصی را برای استناد به این قاعده یادآور نشده‌،

تصحیحات علامه حلی نسبت به اسانید و طُرُق از جمله اموری است که از سوی برخی علمای متأخر به عنوان توثیقی عام معرفی شده است. علامه حلی، در خاتمه ی خلاصه‌الاقوال، به ذکر برخی طرق

برای تکمیل این بحث باید بگوییم که در متون قدیمی نظم و نثر فارسی نیز کلمه ی « علم» عموماً به معنی علم دینی اعم از فقه، تفسیر و حدیث، و لفظ « عالم» عموماً به معنی فقیه، واعظ، آخوند و ملا بکار رفته است. مثال:

پس از کلینی، آراء حجه الاسلام محمد غزالی (450 تا 505 ق.)را که از بزرگان طراز اول عالم تسنن و جهان اسلام است درباره ی علم و عالم مورد مطالعه قرار می دهیم.

اینکه پیش از بررسی و ارزیابی آراء مذکور در فوق، لازم است توجه خوانندگان را به موضوعی که در تحقیقات ادبی مورد قبول همگان است جلب کنیم که بی عنایت به آن این بحث جابه جایی نمی رسد

در این که در قرآن مجید بارها لفظ «علم» و مشتقات آن و از جمله «عالم» و «علماء» آمده است و در برخی از احادیث نبوی و امامان شیعه نیز بر ارزش «علم»، لزوم «طلب علم»، و

وی فاضلی دانشمند و فقیهی محقق و ثقه بوده است. او برادر سید ابو المکارم حمزه بن زهره، فقیه معروف و مؤلف کتاب غنیه النزوع است. البته خود وی نیز کتابی بنام الغنیه داشته است.

ب. راویان و محدثان حلبی پس از عصر ائمه (علیهم السّلام) پس از عصر ائمه (علیه السلام)، بویژه در دوره حکومت آل حمدان بر شهر و منطقه حلب این ناحیه به مأوی و پناه گاه بسیاری از

با مطالعه اسناد روایات، نام «الحلبی» را در بسیاری از سلسله سندها می بینیم که به صورت مستقیم یا با واسطه، از چند امام معصوم نقل روایت کرده اند. آیه الله خویی رحمه الله در رجال خود گفته که

این پژوهش بر آن است تا تاریخ حدیث این سرزمین را بکاود و با معرفی نقش آفرینان عرصه حدیث شیعه در حلب، فراز و فرودهای نقل و کتابت حدیث را در این دیار به تصویر کشد.