باسلام. موارد مشابه شما قبلاً هم جزء پرسشگران سایت بوده اند. در پاسخ به صحبت شما توجه به دو نکته ضرورت دارد. اولاً اینکه احساس نیاز نداشتن به ازدواج، اگرچه یک حالت نادر است اما لزوماً یک حالت غیرعادی یا بیمارگونه محسوب نمی شود. در بسیاری از موارد، وجود بعضی از تعارضات و پویایی های روانشناختی هشیار یا ناهشیار و همچنین بعضی از مشکلات جنسی، می تواند در عدم تمایل به ازدواج نقش داشته باشند، ولی براساس یافته های علم روانشناسی، در سراسر دنیا معدود افرادی هستند که داوطلبانه و بدون اینکه مجبور باشند، به سمت ازدواج نمی روند و اتفاقاً از سلامت روانی خوبی هم برخوردار هستند. البته تاکید می کنم که این حالت، عمومیت ندارد بلکه این موارد نسبتاً نادر هستند. به عبارت دیگر، سبک زندگی مجردی برای تعداد کمی از افراد، بنا به دلایل مختلف می تواند به عنوان یک سبک زندگی سالم محسوب شود و هیچ خطری هم برای سلامت روان آن ها ایجاد نکند. این دلایل را هم نمی توان به عنوان اصول کلی و جهان شمول مطرح کرد زیرا بستگی تام و تمامی به تجارب روانشناختی و اجتماعی شخصی افراد دارد. پس این احتمال وجود دارد که شما هم جزء این معدود افراد باشید. اما نکته ی دومی که لازم است به آن توجه داشته باشید این است که ممکن است عوامل و تعارضات روانشناختی یا روانی- جنسی ناهشیاری در پشت این نگرش شما باشد. و این عوامل ناهشیار چیزی نیستند که با ارائه ی همین اطلاعات محدود، قابل ارزیابی باشد. این موارد را تنها یک روانشناس بالینی مجرب آن هم در طی یک جلسه ی حضوری و با یک سنجش روانشناختی کامل و حتی کمک گرفتن از آزمون های معتبر روانشناختی می تواند متوجه شود.