تأثیر عدم تعیین موجب در عقود

1. آیا به عنوان یک قاعده کلی، در تمام عقود، معین و مشخص بودن مخاطب ایجاب، ضروری می‌باشد؟ در صورتی که موجب در ایجاب خود، همراه با قصد انشاء، چنین انشاء کند که: «این اسب را به ده هزار تومان فروختم» و مخاطب او تمام مردم باشند و یکی از افرادی که این ایجاب را شنیده است بگوید: «قبول کردم». آیا عقدی منعقد می‌شود؟ 2. روشن است که در جعاله ایجاب عام صحیح است و جاعل می‌تواند خطاب به همه مردم ایجاب خود را انشاء کند و هر یک از افراد مردم می‌توانند قبول کنند. آیا در سایر عقود نیز چنین ایجاب عامی معتبر است؟ 3. در عقودی مانند وصیت و وقف، می‌توان بر عنوان کلی مثل عنوان فقیر، دانشجو، طلبه و من دخل فی‌الدار، وصیت و وقف کرد؛ آیا این امر دلیل بر جواز ایجاب عام در سایر عقود نیست؟