معنای اقامه نماز
پرسش :
اقامه نماز یعنی چه؟
پاسخ :
«اقامه» به چند معنا آمده که عبارتند از:
۱- برگزاری و خواندن نماز؛ یعنی، بر هر مسلمان واجب است که در اوقات معین، نماز بخواند و به عبادت خداوند بپردازد.
۲- اقامه و برگزاری نماز در جامعه؛ یعنی، علاوه بر خواندن نماز، باید آن را در جامعه هم اقامه کرد و زمینه های تبلیغ، ترویج و برگزاری آن را در ادارات، سازمان ها، مراکز آموزشی، مساجد و... فراهم نمود.
برپاداشتن نماز، نخستین شیوه و نشانه حکومت صالحان است و این وظیفه بر دوش تک تک مسلمانان- به خصوص حاکمان و مسؤولان امر- سنگینی می کند. قرآن می فرماید: «الذین ان مکناهم فی الارض اقاموا الصلاة...(1)؛ [یاران خدا] کسانی اند که هرگاه در زمین به آنها قدرت بخشیدیم، نماز را برپا می دارند...».
در تفسیر نمونه آمده است: «یکی از صفات مؤمنان این است که اگر در زمین، تمکّنی پیدا کنند و در انتخاب هر قسم زندگی که بخواهند به آنان آزادی داده شود و در میان همه انواع و اشکال حیات، یک زندگی صالح را اختیار می کنند و جامعه ای صالح به وجود می آورند که در آن جامعه، نماز به پا داشته و زکات داده می شود...»(2).
در بعضی از روایات، آیه یاد شده به حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) و یارانش و یا آل محمد (صلّی الله علیه و آله) به طور عموم، تفسیر شده است؛ چنان که امام باقر (علیه السلام) در تفسیر آیه «الذین ان مکناهم فی الارض...» فرمود: «این آیه تا آخر، از آن آل محمد (صلّی الله علیه و آله) و مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) و یاران او است»(3).
۳- تبلیغ و ترویج فرهنگ نماز؛ یعنی، اهل علم و دانش باید با شیوه های نو، هنرمندانه و عامه پسند، به تبلیغ و ترویج فرهنگ نماز بپردازند و فلسفه اسرار، آثار و برکات آن را تشریح کنند.
پینوشتها:
1. سوره حج، آیه 41.
2. تفسیر نمونه، ج 14، ص 117.
3. تفسیر قمی، ج 2، ص 87.
منبع: یکصد و ده پرسش و پاسخ درباره نماز، مجتبی کلباسی، تهران: انتشارات ستاد اقامه نماز، چاپ: اول، زمستان 1386.
«اقامه» به چند معنا آمده که عبارتند از:
۱- برگزاری و خواندن نماز؛ یعنی، بر هر مسلمان واجب است که در اوقات معین، نماز بخواند و به عبادت خداوند بپردازد.
۲- اقامه و برگزاری نماز در جامعه؛ یعنی، علاوه بر خواندن نماز، باید آن را در جامعه هم اقامه کرد و زمینه های تبلیغ، ترویج و برگزاری آن را در ادارات، سازمان ها، مراکز آموزشی، مساجد و... فراهم نمود.
برپاداشتن نماز، نخستین شیوه و نشانه حکومت صالحان است و این وظیفه بر دوش تک تک مسلمانان- به خصوص حاکمان و مسؤولان امر- سنگینی می کند. قرآن می فرماید: «الذین ان مکناهم فی الارض اقاموا الصلاة...(1)؛ [یاران خدا] کسانی اند که هرگاه در زمین به آنها قدرت بخشیدیم، نماز را برپا می دارند...».
در تفسیر نمونه آمده است: «یکی از صفات مؤمنان این است که اگر در زمین، تمکّنی پیدا کنند و در انتخاب هر قسم زندگی که بخواهند به آنان آزادی داده شود و در میان همه انواع و اشکال حیات، یک زندگی صالح را اختیار می کنند و جامعه ای صالح به وجود می آورند که در آن جامعه، نماز به پا داشته و زکات داده می شود...»(2).
در بعضی از روایات، آیه یاد شده به حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) و یارانش و یا آل محمد (صلّی الله علیه و آله) به طور عموم، تفسیر شده است؛ چنان که امام باقر (علیه السلام) در تفسیر آیه «الذین ان مکناهم فی الارض...» فرمود: «این آیه تا آخر، از آن آل محمد (صلّی الله علیه و آله) و مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) و یاران او است»(3).
۳- تبلیغ و ترویج فرهنگ نماز؛ یعنی، اهل علم و دانش باید با شیوه های نو، هنرمندانه و عامه پسند، به تبلیغ و ترویج فرهنگ نماز بپردازند و فلسفه اسرار، آثار و برکات آن را تشریح کنند.
پینوشتها:
1. سوره حج، آیه 41.
2. تفسیر نمونه، ج 14، ص 117.
3. تفسیر قمی، ج 2، ص 87.
منبع: یکصد و ده پرسش و پاسخ درباره نماز، مجتبی کلباسی، تهران: انتشارات ستاد اقامه نماز، چاپ: اول، زمستان 1386.