زندگی از حرکت نایستاده و نیازی همیشگی برای ترقی وجود دارد. این مفهوم، مفروضات پراگماتیستی را از جهان بی انتها، که در آن پیشرفت های جدید یک احتمال مشخص است، نشان می دهد

شاگردان حتی هنر اکتشاف را وارسی می کنند که از نقاشی با دید اکتشافی تا نوشتن انشاهای مبتنی بر ابداع در نوسان است.

پراگماتیست‌ها به یک برنامه درسی متنوع معتقدند. چنین برنامه‌ای به تعلیم و تربیت آمریکایی کمک می کند تا خود را به بسیاری از حوزه‌ها که قبلا دامنه‌های آن را مورد توجه قرار نداده بود، بسط دهد.

پذیرش طبیعت نامحدود اشیا لزوما به دیدی بسیار خوش بینانه در مورد زندگی منجر نمی شود، چون برخی جریانها منجر به خوشی و بعضی منجر به ناخوشی انسان می گردد.

برای آن که هوش اجتماعی رشد یابد، باید مدرسه به گونه‌ای نظم و ترتیب داده شود که تعلیم و تربیت آن با تجارب شخصی شاگردان ارتباط داشته باشد

جامعه صنعتی جدید هم فردگرایی و هم جامعه گرایی را از انظار پنهان کرده است. او استدلال می کرد که به دلیل آشفتگی جامعه جدید، مدرسه باید مؤسسه ای باشد که در آن استعدادهای فردی و اجتماعی کودکان بتواند پرورش...

در مقابل حرفه آموزی صرف، کمک کردن به کودک برای اندیشیدن تعلیم و تربیت است.

باید مطمئن شویم که اندیشه‌های ما تا حد امکان روشن و صریح است. ما همیشه باید نسبت به نتایج تصور یک اندیشه در هر سبک خاص، بی نهایت حساس باشیم.

اگر به خود فیلسوفان پراگماتیست همچون جیمز و دیویی مراجعه کنیم، علاقه عمیق و همیشگی آنها را به تجربه دینی می‌یابیم.

باورهای غربی با باورهای شرقی از جهت تأکید بر تحرک اجتماعی بدون نظم و مقررات نیز متفاوت است.