حجّت حقّ، آيت مطلق، علىّ بن الحسين مظهر شمس الضّحى و زاده طاها و ياسين گوهر بحر امامت، آن كه مى بودش صدف

ماه فروردين فراز آمد ز فردوس برين گلستان را كرد در بر، حلّه‌هاى حور عين ارغوان سرمايه بگرفته است از كان بدخش ياسمين پيرايه بگرفته است از درّ ثمين

امشب ای اهل دعا روح دعا می‌آید پسر خامس اصحاب کسا می‌آید مؤمنین گرد هم آیید به محراب دعا صف ببندید که مولای شما می‌آید سر تسلیم به پایش بگذارید همه

چو خورشيد جمالش مشرق از برج كمال آمد خدا را شد جلوه‌گر بر خلق اشراق جمال آمد شد از برج عبوديت عيان شمس ربوبيّت تجلّى جمال آن جا تجلّى جلال آمد ز مشرق تافت بدرى مشرق اندر ليلة القدرى

ای لیل قدر تشنه راز و نیاز تو قبله سزاست غبطه خورد بر نماز تو چون بر قنوت دست دعا باز می‌کنی صدها فرشته پر کشد از دست باز تو

ای به عبّاد این جهان استاد ای ملقب به سید سجاد ای نبی را تو بهترین فرزند ای علی را تو برترین اولاد

مه رجب، مه تسبیح، ماه صدق و صفاست مه نماز، مه روزه، ماه ذکر و دعاست مه عبادت پروردگار حیّ ودود مه محمد و ماه علی، مه زهراست

باید به فکر قافیه‌های جدید بود در شهر غمزده به هوای امید بود باید به مثنوی پر و بال عقاب داد شوری برای خلقت یک انقلاب داد

بیا به پای دل خود سفر کنیم امشب ز کوچه‌های مدینه گذر کنیم امشب خدا به زین عبادش عطیه‌‎ای بخشید بیا تمام جهان را خبر کنیم امشب

نشاط روى چمن بين كه شُست ابر بهار ز گرد عارض بستان، غبار رنج و تعب شد از بنفشه چمن چون بهشت غرق عبير شد از شكوفه زمين چون سپهر پر كوكب