آیا به نظر حضرتعالى قاضى باید مجتهد باشد، یا قاضى مأذون نیز مجاز به حکم است؟

آیا صرف علم قاضى براى اثبات جرم، کافى است؟

علمى که براى قاضى از طریق مشاهده و حس و خارج از محتویات پرونده حاصل مى شود، آیا حجیت دارد؟ بر فرض اعتبار، اگر با اقرار و شهادت تعارض کند، کدام مقدم است؟

گاهى قاضى از طریق تصاویر یا گفتگوى متخاصمین در دادگاه یا محتویات پرونده و قرائن موجود، علم حاصل مى کند، آیا مى تواند طبق چنین علمى حکم کند؟ و آیا فرقى بین حق الله و حق الناس وجود دارد؟

آیا باید قاضى به فتواى مرجع تقلید محکوم علیه حکم کند، یا مرجع خودش؟ یا اگر مجتهد است به فتواى خودش؟

آیا مراجعه به محاکم دادگسترى با عنایت به این که قضاتِ شاغل، داراى درجه اجتهاد نیستند، جایز است یا خیر؟

اگر گرفتن حق بستگى به مراجعه به قضات اهل تسنّن داشته باشد، آیا مراجعه جایز است؟

آیا غیر حاکم شرع مى تواند، براى حل و فصل خصومات اقدام کند؟ و با داشتن اذن ـ در صورت احتیاج ـ مى تواند طلب بینه و سماع و احلاف کند؟

آیا به نظر حضرتعالى قاضى باید مجتهد باشد، یا قاضى مأذون نیز مجاز به حکم است؟

در شرایط فعلى، آیا غیر مجتهد مى تواند قاضى کند؟ و اگر شد، همکارى با او، شرعاً جایز است؟