آیا غیر روحانى با رعایت همۀ شرایط مى‌تواند امام جماعت شود؟

در «منهاج» در شرایط امام جماعت در مسألۀ ٣١٣ فرموده‌اید: «من یعتقد وجوب السوره مثلاً لیس له أن یأتم بها قبل الرکوع بمن لا یأتی بها لاعتقاده عدم وجوبها؛ نعم إذا رکع الامام جاز الائتمام به» و به همین مضمون...

کسى که خود را عادل نمى‌داند، مى‌توان به او اقتدا نمود؟

آیا مى‌توان به هر شخص در جماعت اقتداء کرد؟ اگر بخواهیم فرادى بخوانیم چگونه است؟

کسى که خودش را عادل نمى‌داند، در صورتى که مأمومین وى را عادل بدانند، آیا مى‌تواند براى جماعت امامت کند یا خیر؟

اگر کسى در نماز جماعت به امام اقتدا کند، و امام بین نماز یک کلمه را اشتباه بگوید، مثلاً «اهدِنا الصراط المستقیم» را «اهدُنا الصراط المستقیم» بگوید، تکلیف چیست؟

این جانب باد معده‌ام را نمى‌توانم کنترل نمایم، به طورى که نمى‌توانم یک نماز را با یک وضو به پایان برسانم، آیا بنده مى‌توانم در نماز جماعت شرکت نمایم؟ آیا مى‌توانم امام جماعت شوم؟

این جانب در روستایى ساکنم، و نماز جماعتى نیز برپا مى‌شود، در عین اینکه امام جماعت از بستگان ماست، او را عادل نمى‌بینم؛ از سویى فرار از نماز جماعت ممکن است سبب هتک حرمت امام و نماز جماعت شود، آیا مى‌شود...

در بعضى جاها مثل اداره، شرکتها و پارکها نماز جماعت برپا مى‌شود، آیا مأموم بدون اطلاع از عدالت شخص مى‌تواند به امام جماعت اقتدا نماید؟

با توجه به اینکه زندگى امام جماعت هم باید تأمین شود، پول گرفتن براى امامت نماز جماعت چه حکمى دارد؟