اگر خدا مهربان است و ما را دوست دارد، پس چرا کارهای سختی مثل روزه را بر ما واجب و کارهای لذت بخشی مثل رقص را بر ما حرام کرده است؟

مگر خدا مرد است که در قرآن کریم برای او از فعل و ضمیر مذکر استفاده شده است؟

چرا قرآن کریم، خدا را اهل مکر می‌خواند و این صفت زشت را به او نسبت می‌دهد؟

اگر همه چیز به خواست خداست و بدون اراده ی او اتفاقی در جهان نمی افتد، پس جای اراده و اختیار ما انسان‌ها کجاست؟ اصلاً آیا ما اختیاری از خودمان داریم؟

اگر خدا می‌داند که ما در آینده چه خواهیم کرد، پس دیگر ما چه اختیاری از خودمان داریم؟

چرا خدا بعضی‌ها را زشت و بعضی‌ها را زیبا آفریده است؟

آیا سجده برای غیر خدا جایز است؟ در صورت عدم جواز، پس چرا فرشته ها به حضرت آدم (علیه السلام) سجده کردند و چرا حضرت یعقوب (علیه السلام) و فرزندانش به حضرت یوسف (علیه السلام) سجده کردند؟

"اسم اعظم" چیست؟

ما در سوره ی حمد به خدا می‌گوییم: «تنها تو را می‌پرستیم و تنها از تو یاری می‌جوییم» حال آیا کمک خواستن از امام‌ها و توسل به آنها شرک نیست؟

مگر خدا به خانه نیاز دارد که می‌گوییم مسجد خانه خداست؟