به بوي آن که شبي در حرم بياسايند شاعر : سعدي هزار باديه سهلست اگر بپيمايند به بوي آن که شبي در حرم بياسايند دگر چه چاره که با زورمند برنايند طريق عشق جفا بردنست و جانبازي...

نشايد که خوبان به صحرا روند شاعر : سعدي همه کس شناسند و هر جا روند نشايد که خوبان به صحرا روند نه انصاف باشد که بي ما روند حلالست رفتن به صحرا وليک چو خواهند جايي...

اگر تو برشکني دوستان سلام کنند شاعر : سعدي که جور قاعده باشد که بر غلام کنند اگر تو برشکني دوستان سلام کنند ز دست دوست نشايد که انتقام کنند هزار زخم پياپي گر اتفاق افتد...

خوبرويان جفاپيشه وفا نيز کنند شاعر : سعدي به کسان درد فرستند و دوا نيز کنند خوبرويان جفاپيشه وفا نيز کنند صيد را پاي ببندند و رها نيز کنند پادشاهان ملاحت چو به نخجير...

اين جا شکري هست که چندين مگسانند شاعر : سعدي يا بوالعجبي کاين همه صاحب هوسانند اين جا شکري هست که چندين مگسانند کاين هيچ کسان در طلب ما چه کسانند بس در طلبت سعي نموديم...

شوخي مکن اي يار که صاحب نظرانند شاعر : سعدي بيگانه و خويش از پس و پيشت نگرانند شوخي مکن اي يار که صاحب نظرانند من نيز بر آنم که همه خلق بر آنند کس نيست که پنهان نظري...

تلخست پيش طايفه‌اي جور خوبروي شاعر : سعدي از معتقد شنو که شکر مي‌پراکنند تلخست پيش طايفه‌اي جور خوبروي کاينان به دل ربودن مردم معينند اي متقي گر اهل دلي ديده‌ها بدوز...

دلبرا پيش وجودت همه خوبان عدمند شاعر : سعدي سروران بر در سوداي تو خاک قدمند دلبرا پيش وجودت همه خوبان عدمند خلقي اندر طلبت غرقه درياي غمند شهري اندر هوست سوخته در آتش...

هر که بي او زندگاني مي‌کند شاعر : سعدي گر نمي‌ميرد گراني مي‌کند هر که بي او زندگاني مي‌کند سروبالا دلستاني مي‌کند من بر آن بودم که ندهم دل به عشق سنگ دل نامهرباني...

يار با ما بي‌وفايي مي‌کند شاعر : سعدي بي‌گناه از من جدايي مي‌کند يار با ما بي‌وفايي مي‌کند جاي ديگر روشنايي مي‌کند شمع جانم را بکشت آن بي‌وفا با غريبان آشنايي مي‌کند...