1. یکی از مسائل مهم این است که بیان کنیم که حدیث ضعیف با شرایط معینی، به وسیله ی کثرت طریق ‌ها تقویت می‌گردد. باید دید آیا این شرایط در حدیث سفینه جمع شده است یا نه. به عبارت دیگر،

واما التأویل فمحتمل بأن یؤول الفلک بشریعه نوح التی نجا بها هو ومن آمن معه من قومه، کما قال النبی ـ صلی الله علیه وسلم ـ : مثل اهل بیتی مثل سفینه نوح، من رکب فیها نجا و من تخلف عنها غرق

حدیث سفینه یکی از احادیث نقل شده از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است که در مصادر شیعه و اهل سنت وارد شده است. مضمون این حدیث این است که هر کس از اهل بیت پیامبر

نویسنده ی معرفه الحدیث بر آن است که فضل اواخر عمر حسن بن علیّ بن فضّال (م221_224ق) و سایر مشایخ خویش را درک کرده، از رهگذر این که نوشته شده به سنّ بلوغ نرسیده بود که

اگر اساتید فضل در سال ‌های نزدیک به شهادت امام رضا (علیه السلام) درگذشته باشند، بی‌‌تردید، روایت وی را از امام رضا (علیه السلام) موجّه و برخوردار از صحتّ می‌‌ سازند.

نگاشته های شیخ صدوق (م 381 ق)، بویژه من لایحضره الفقیه، علل الشرایع و عیون الاخبار الرّضا (علیه السلام) به فزونی حاوی نقل فضل بن شاذان نیشابوری (م 260 ق) از امام رضا

نظر به این که روایات مربوط به اسباب ورود حدیث مانند سایر روایات، حدود یک قرن به صورت شفاهی نقل می‌شد و به طور رسمی جمع آوری و تدوین نگردید، راویان عمداً یا سهواً در

دکتر یحیی اسماعیل در مقدمه ی خود بر کتاب اسباب ورود حدیث سیوطی، این دو نوع تقسیم‌بندی بلقینی را به ترتیب، متصل و منفصل نام نهاده است، (3) در این جا به توضیح این نوع تقسیم‌بندی می‌‌پردازیم:

یکی از مسائلی که از قرون اولیه در میان مسلمانان مطرح بوده، شناسایی اصول، قواعد و علوم مرتبط با فهم و درک درست حدیث است. به همین منظور دانشمندان اسلامی انواع مختلف علوم

به تصریح برخی، اینگونه نسخ، به احادیث نبوی اختصاص دارد. (2) بنابراین، باید احادیث صادر شده از ائمه (ع) را خالی از آن دانست. ظاهر برخی روایات نیز تایید کننده ی همین دیدگاه است؛