گزینش و انتخاب انسان، در کارهای اختیاری که به نحوی با قدرت مربوط می شود، خواه منشأ قدرت باشد و خواه ناشی از آن، نقش دارد. از سوی دیگر، تحصیل قدرت از طریق کارهای اختیاری،

یکی از گرایش های قوی در انسان، «میل به قدرت» یا «قدرت طلبی» است که از نخستین سال های زندگی ظهور می یابد و به اندازه ای که زمینه قدرت نمایی فراهم باشد،

علاوه بر تمایل جنسی و لذّت خوردن و نوشیدن، انسان نیازهای جسمانی دیگری هم در این عالم دارد که با تأمین آن ها لذّت های خاصی برای وی حاصل خواهد شد.

یکی دیگر از مجاری لذّت انسان، ارضای غریزه ی جنسی است. اصل وجود این میل نیز همانند کشش های درونی دیگر، لازمه ساختمان روح انسان و فطری است که خود به خود

ممکن است شخصی در دنیا و آخرت سعادتمند باشد و نیز ممکن است که در هر دو جهان محروم و از سعادت هر دو عالم بی بهره باشد. آیات بسیاری در قرآن شاهد بر این مدّعا هستند

می توان گفت که در قرآن موانع ایمان و عوامل سقوط به طور کلّی در زیر سه عنوانِ عام و وسیع و در عین حال مربوط به یکدیگر قرار می گیرند که به ترتیب عبارت اند از:

فَمَنْ آمَنَ وَأصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ؛ (15) پس هر آن کس که ایمان آورد و اصلاح کند، بیمی بر آنان نیست و اندوهگین نخواهند شد.

از جمله عام ترین مفاهیم در زمینه اخلاق اجتماعی از یک سو، و قطعی ترین ارزش های اخلاقی اجتماعی از سوی دیگر، مفهوم و ارزش «عدل» است که در برابر آن، مفهوم و

قدرت طلبی یکی از گرایش های فطری و ذاتی انسان است و ریشه در نفس و فطرت دارد و هیچ گاه او را رها نخواهد کرد و در مقاطع سنّی مختلف به شکل های گوناگون بررفتار وی حاکم خواهد بود.

اخلاق می خواهد کیفیّت تدبیر و تربیت نفس را به ما بیاموزد. این وظیفه و شأن علم اخلاق است که در زمینه های تربیتی ما را راهنمایی کند؛ ولی ادای این وظیفه و اقدام به این راهنمایی