سرمایه گذاری دین اسلام بر روی مسأله معاشرت با دیگران در پرتو حیات اجتماعی امری گران و قیمتی به حساب می آید. معاشرت و ارتباط با افراد تمایلات و نیازهای یکدیگر را

دین مقدس اسلام بهره برداری مشروع از انعام الهی و زیبایی‌های زندگی را روا و اسراف و زیادی را حرام می‌داند و این بدان علت است که همه افراد مسلمان به نسبت امکانات و

آن طور که در احادیث آمده پیامبر (ص) یکی از راه های مؤثر در کنترل نگاه و ارضای صحیح غریزه جنسی را ازدواج بیان فرمودند. پیامبر (ص) فرمودند:

داوری رکن اساسی نظامهاست زیرا داوری های درست و قانونمند در حراست از سلامت جامعه و استواری پایه های اجتماع بیشترین نقش را حایز می باشد؛

رشوه بلائی عظیم است که از قدیمترین ایام دامنگیر بشر بوده است و امروز با شدّت بیشتری ادامه دارد و در بسیاری از کشورها بخصوص جهان سوم ریشه دوانده و

با توجه به اینکه مذاهب اهل تسنّن در صد زیادی از مسلمانان را به خود اختصاص داده است نظری به فتاوی و دیدگاههای اهل تسنّن داشته باشیم که

رشوه در قضاوت به یقین حرام است و روایاتی نیز بر حرمت آن دلالت دارد. مرحوم شیخ انصاری به سه روایت بر حرمت رشوه در قضاوت استناد می فرماید:

راغب در مفردات می نویسد: سحت پوستی است که کنده می شود. به هر مال نامشروع بخصوص رشوه سحت گفته می شود. سحت برای صاحبش،

رشوه یکی از آفات و مشکلات اجتماعی است که آثار آن همواره مورد تنفّر و باعث انحراف و بی راهی کشیدن جامعه به سوی فساد و نابودی است.

اختلال نظام باعث هرج و مرج می‌شود و جامعه را به فساد و تباهی می‌کشاند، با چه قدرتی می‌توان مقرّراتی را که برخلاف هوی و شهوات مردم است در جامعه پیاده کرد و