راغب در مفردات می نویسد: سحت پوستی است که کنده می شود. به هر مال نامشروع بخصوص رشوه سحت گفته می شود. سحت برای صاحبش،

رشوه یکی از آفات و مشکلات اجتماعی است که آثار آن همواره مورد تنفّر و باعث انحراف و بی راهی کشیدن جامعه به سوی فساد و نابودی است.

اختلال نظام باعث هرج و مرج می‌شود و جامعه را به فساد و تباهی می‌کشاند، با چه قدرتی می‌توان مقرّراتی را که برخلاف هوی و شهوات مردم است در جامعه پیاده کرد و

اهل علم شاخه ایی از شاخه های شجره نبوت و ولایت است و مهم‏ترین وظیفه عالم‏، عمل به علم خویش است و اینگونه مى‏توانند دیگران را در دین جذب کند. آنچه مردم را به طلب علم بى میل کرده

توکل به این معنا است که سرنوشت تمام کارها به دست خداوند کریم سپرده شود البته توکل در مقابل سعی و تلاش نیست که شخص به وظیفه خود عمل نکند و دست از تلاش خود بردارد و

آزمندی در قرآن و روایات اسلامی از کلمات «حرص»، «طمع»، «شُحّ، و» هُلع تعبیر می‌شود؛ و قرآن کریم، منشأ حرص و آزمندی انسان را خلقت و ذات او می‌داند

امام خمینی (ره) در کتاب «اربعین حدیث» درباره درمان برخی از رذیله های اخلاقی به ویژه «ریا» راهکارهای جالبی دارد. «پس ای عزیز! در کارهای خود دقیق شو و

همه ی مباحث به تربیت پذیری انسان باز می گردد. امام خمینی با تأثیر از حکمت متعالیه، انقلاب درون را یک امر ممکن دانسته و عقیده به غیر قابل تغییر بودن نفس را

شکل گیری جامعه ی توحیدی در گرو وجود انسان های موحد است؛ هر چند چنین جامعه ای، خود بستر مناسبی برای تربیت انسان های موحد می باشد؛ زیرا

شرط اصلاح جامعه، علمِ همراه با خودسازی، تزکیه و ایمان است؛ زیرا اگر علم با خودسازی، همراه شد به قلب وارد می شود و در نتیجه، ایمان تحصیل می گردد.