آیا دروغ از روى مزاح حرام است؟

یک کشاورز نیاز به وام دارد، بانک مى‌گوید باید به همان مقدار مبلغ درخواستى فاکتور خرید کود حیوانى بیاورى. او فاکتورى تهیه مى‌کند که مثلا صد کیلو کود حیوانى خریدم و حال آنکه نخریده و شوراى محل مهر مى‌کند...

گفتن و شنیدن جک (لطیفه) -که صرفا کذب‌اند و بعضا خالى از عبرت یا تعلیم نکات اخلاقى‌اند-جایز است؟

خواندن کتب قصه و داستان که صرف جعل است و اصلا اساسى ندارد و همچنین دیدن فیلمهاى سینمایى که بعضا دروغ و ساختگى‌اند شرعا چه حکمى دارد؟

توریه کردن در صورتى که مصلحتى در آن نباشد و سبب مفسده‌اى هم نگردد، بلکه صرفا براى مزاح و شوخى باشد، شرع چه حکمى براى آن داده است؟

نشستن در مجلسى که در آن دروغ گفته مى‌شود، اشکالى دارد؟

تظاهر کردن به کارى یا مقامى یا حالتى یا صفتى و یا چیزى از این قبیل شرعا چه حکمى دارند؟ آیا مى‌توان گفت که حالتى از کذب است؟

دروغهایى که در مقام تعارف به یکدیگر گفته مى‌شود مثل اینکه طعامى دارد و به دیگرى مى‌گوید بخورد در حالى که قصد جدّى ندارد بلکه اصلا میل نداشته باشد که آن شخص از طعام او بخورد، آیا این قبیل تعارفات شرعا جایز...

در مورد سخن دروغ، اگر آن سخن داراى قرینه‌اى بر نبودن قصد جدّى در کلام باشد و یا نشانه‌اى بر مزاح و شوخى در آن باشد، بازهم حرام است یا خیر؟

احادیثى که موجب هتک مقام امام علیه السّلام نمى‌باشند ولى در کتبى نوشته شده‌اند که یقین به تقوا و مورد وثوق بودن مؤلفشان نداریم، آیا نقل اخبار از این کتب را جایز مى‌دانید؟