بیمار بستری که نمى تواند موقع قضاى حاجت، خود را تطهیر نماید، براى نماز چه وظیفه اى دارد؟

بیماری که نابینا است چطور می تواند در مورد نجس و پاکی چیزی یقین کند؟

بسیاری از مواقع در بیمارستان ها با نجاست اشیایی که با آنها در ارتباط هستیم شک می کنیم؟ تکلیف چیست؟

کسی که بیماری آلزایمر داشته و اکنون فوت کرده آیا نماز و روزه بر او واجب بوده است؟ وظیفهى ما در اینباره چیست؟

شخصی در حال کما است و امیدی به خوب شدنش نیست و ما می دانیم نماز قضا دارد، آیا می توانیم نمازهای او را قضا کنیم؟

آیا بیمار برای نماز و روزه هایی که از او قضا شده، می تواند کسی را اجیر بگیرد؟

اگر لباس بیماری با خون، ادرار، مدفوع، منی و... نجس شود، آیا جایز است لباسهاى خود را براى آب کشیدن به قسمت شستشوی بیمارستان بدهد؟ و آیا بیمار باید نجس بودن لباسهایش را به کسى که مى خواهد آنها را بشوید،...

اگر بیمار وسایل بیمارستان را نجس کند، آیا لازم است به پرستاران و کادر بیمارستان بگوید؟

آیا لازم است نجس بودن وسایل مورد استفاده بیمار (از قبیل: تخت معاینه، وسایل پزشکى، یونیت و ...) را به وى تذکر دهیم؟

نماز در لباسى که در نجس بودن آن شک داریم چه حکمى دارد؟