آیا کسی که مشغول خواندن نماز قضای ظهر است می‌تواند نیتش را به قضای نماز عصر تغییر دهد؟

شخص در حال خواندن نماز قضا متوجه می‌شود که نزدیک است نماز ادایش قضا شود آیا می‌تواند به نماز ادا عدول کند یا باید نمازش را قطع کند؟ آیا عدول از نماز ادا به قضا جایز است؟

اگر در اثنای نماز عذری پیش بیاید و شخص تردید کند که نماز را ادامه دهد یا قطع کند؛ نمازش چه‌ حکمی دارد؟

برای نیّت نماز مسافر باید گفته شود «دو رکعت نماز ظهر بجا می‌آورم» یا آن‌که گفته شود «نماز ظهر شکسته بجا می‌آورم»؟

آیا در نماز برای انجام ندادن کاری که به طور عادی انجام می‌داده‌ایم ولی به خاطر حضور شخصی نمی‌خواهیم آن را انجام دهیم، نیّت قربت لازم است؟

هرگاه در نماز عصر برای چند لحظه نمازگزار تصور کند مشغول نماز ظهر است، بعد متوجه شود که نماز عصر می‌خواند، نماز او از نظر صحت چگونه است؟

شخصی در نماز شک کند که آیا نماز ظهر می‌خواند یا نماز عصر و یا شک کند که آیا نماز مغرب می‌خواند یا نماز عشا را و پس از فکر کردن به یکی از طرفین شک، یقین حاصل شود، آیا نمازش صحیح است؟

شخصی با شک در گذشتن وقت، نماز خود را به نیّت مافی‌الذّمه خوانده ولی بعد از وقت متوجه شده وظیفه‌اش نماز ادایی بوده است؛ حال نماز او چه حکمی دارد؟ نیّت مافی‌الذّمه کردن به‌طور عمدی و در وقت نماز چگونه است؟

به خاطر مشغلۀ زیاد و ضعف اعصاب، در بعضی مواقع نیّت را فراموش می‌کنم و در بین نماز یادم می‌آید؛ حکم نمازم چیست؟

شخصی که می‌خواهد نماز عصر بخواند، اگر هنگام نیت به‌طور سهوی نماز ظهر بر زبانش جاری شود، آیا اشتباه گفتن نیت اشکال دارد و باید دوباره با اصلاح نیت، تکبیرةالإحرام بگوید؟